Als een dergelijke vraag wordt gesteld zal de notaris altijd moeten nagaan of iemand nog wilsbekwaam is of dat niet meer is. Het notariaat heeft om dat te beoordelen een speciaal stappenplan ontwikkeld. De persoon in kwestie dient immers zelf in staat te zijn om beslissingen te nemen en de gevolgen daarvan te overzien op bijvoorbeeld financieel of medisch gebied.

Uitgangspunt is dat iemand wilsbekwaam is totdat het tegendeel blijkt. Als iemand de diagnose dementie heeft gekregen of als iemand een beroerte heeft gehad betekent dat niet automatisch dat diegene direct niet meer wilsbekwaam is. Als je er op tijd bij bent kan diegene nog veel zaken zelf regelen.
De notaris zal met de persoon “onder vier ogen” een gesprek hebben zodat eventuele beïnvloeding door derden kan worden beperkt. In dat gesprek zal de notaris aan hem of haar vragen om in de eigen woorden te vertellen wat hij of zij graag geregeld en vastgelegd wil hebben. Ook kan worden gevraagd of hij of zij kan omschrijven wat de gevolgen kunnen zijn als er niets wordt vastgelegd. Vaak kan zo’n gesprek ook in de eigen woonomgeving worden gevoerd, daar is men het meest op zijn gemak. Als blijkt dat iemand het niet helemaal begrijpt of vergeetachtig is en dus onvoldoende of niet kan vertellen wat hij wil zal de notaris de akte niet kunnen tekenen. Wel kan de notaris nog een gespecialiseerde arts (dus niet de huisarts of een behandelend arts ) om een psychiatrisch/geriatrisch oordeel vragen. In het door de arts opgestelde rapport staat of de persoon nog wilsbekwaam is en in staat een akte op te stellen.
Als toch sprake is van wilsonbekwaamheid kan er geen testament of levenstestament meer worden gemaakt en resten er drie mogelijkheden om diegene nog te vertegenwoordigen. Dit kan dan door bij de kantonrechter een verzoekschrift in te dienen om als bewindvoerder, curator of mentor te worden benoemd. Wie dat wordt, daar heeft u dan zelf geen invloed meer op. Het ook niet altijd zo dat de kantonrechter automatisch de partner of de kinderen benoemt. De benoemde beschermingsbewindvoerder beheert het geld en de goederen van de betrokkene. De mentor beslist over de verzorging, verpleging, behandeling of begeleiding van de betrokkene.

Om zelf de regie te houden over hoe u de zaken geregeld wilt hebben en wie dat dan voor u mag doen als uw vertegenwoordiger is het dus zaak om tijdig naar de notaris te gaan.

In het levenstestament wijst u iemand aan die namens u beslissingen mag nemen als u daar zelf niet meer toe in staat bent (de gevolmachtigde). Als de volmacht nodig is omdat u zelf niet meer in staat bent om uw belangen te behartigen en er ook geen vooruitzicht is dat het beter wordt, kunt u het beste een algemene volmacht geven. De gevolmachtigde mag onder meer uw bankzaken regelen, vermogen beleggen, een woning aan of verkopen, belastingaangiften regelen, verzekeringen afsluiten en eventueel schenkingen doen.

Ook kunnen allerlei zaken over de geneeskundige behandelovereenkomst worden vastgelegd. De gevolmachtigde mag onder meer beslissen over geneeskundig onderzoek of behandelingen, mag het medisch dossier inzien en mag beslissen over het doorgeven van medische gegevens aan anderen.
Naast het vastleggen van de volmacht kunt u in het levenstestament ook een niet-behandelen/of een niet reanimeren afspraak vastleggen.

De notaris staat bij het ondertekenen van de akte garant voor de bewijskracht van de akte en de opname in een landelijk register, de wil van de persoon en de wilsbekwaamheid van de persoon. Opname in een landelijk register heeft als groot voordeel dat de akte niet zoekraakt en landelijk opvraagbaar is.

Ook voor bestaande situaties gaat er nogal wat veranderen. Als u binnen een huwelijk zonder huwelijkse voorwaarden een onderneming drijft die uw eigendom is, dan moet u een redelijke vergoeding voor kennis vaardigheden en arbeid in de gemeenschap laten vloeien. De gedachte daarachter is dat wat tijdens het huwelijk wordt verdiend, in de gemeenschap dient te vallen.
Achteraf in een echtscheidingsprocedure uitleggen dat de gehanteerde vergoeding een redelijke is zal niet meevallen. Door vooraf huwelijkse voorwaarden te maken kunt u deze discussie voorkomen.

Verder ontstaat – als u goederen gemeenschappelijk heeft, maar niet op fifty-fifty basis – het risico dat de beperkte gemeenschap de onderlinge verhouding opzij zet naar wel een fiftu-fifty verhouding. De bewust gekozen afwijkende aankoopverhouding kan teniet worden gedaan.
Ook ontstaat nog de mogelijkheid dat vergoedingsrechten in de gemeenschap van goederen worden getrokken. Daarmee verliest uw partner – de vergoedingsgerechtigde – de helft van zijn of haar vordering.
Om te voorkomen dat privé vermogen zich mengt met gemeenschappelijk vermogen zal er een goede administratie moeten worden bijgehouden om te voorkomen dat er bij echtscheiding als nog moet worden gedeeld. Eenvoudiger wordt het allemaal niet, laat u tijdig en goed voorlichten!

Wilt u meer weten over het verdelen van ondernemingsvermogen bij echtscheiding? Bel ons voor het maken van een afspraak.

Met een dergelijk periodiek verrekenbeding is niets mis. Het uitvoeren daarvan kan echter wel ongeoorloofd zijn als daarmee schuldeisers worden benadeeld. Het echtpaar was de dertig voorgaande jaren nooit tot verrekening overgegaan, maar wilde zich beveiligen tegen het risico dat zij hun huis zouden moeten verkopen om een schuld van de man te kunnen voldoen. Om dat te voorkomen, zetten zij het huis via wijziging van de huwelijkse voorwaarden op naam van de vrouw.

 

Of bij wijziging van huwelijkse voorwaarden de schuldeiser benadeeld wordt, hangt af van de mogelijkheid voor de schuldeiser om zich zonder die wijziging wel te verhalen op de woning van het echtpaar, althans op de aan de man toebehorende helft. Als de waarde van het huis meer bedraagt dan de totale hypotheekschuld, is daarvan sprake. Met de handelwijze van het echtpaar ging die mogelijkheid tot verhaal verloren.

 

Wilt u meer weten over de randvoorwaarden bij aanpassing van huwelijkse voorwaarden? Bel ons voor het maken van een afspraak.

Het is essentieel om vooraf te weten wat u koopt. Bij een appartementsrecht krijgt u te maken met een vereniging van eigenaars waar doorgaans de verzekering loopt en er mogelijk een reservefonds is voor onderhoud. Bij een appartementsrecht is vaak opgenomen in de splitsingsakte dat een garagebox of parkeerplaats alleen maar mag worden overgedragen aan een andere eigenaar in het appartementencomplex. De reden hiervoor is het voorkomen dat uiteindelijk alle parkeerplaatsen eigendom zijn van niet eigenaren van het appartementencomplex.

 

Ook vloeit het verbod vaak voort uit gemeentelijke regels dat er per woning in een appartementencomplex tenminste één parkeerplaats of garagebox bij moet horen. Het is dus van belang om zowel bij verkoop als aankoop eerst te onderzoeken of u met een appartementsrecht of met een los kadastraal perceel te maken heeft. Als u daar niet uit komt dan kunt u dit altijd bij de notaris navragen.

 

Als u weet wat voor vlees u in de kuip heeft is het van belang dat er een koopovereenkomst wordt opgesteld. Dit kunt u eventueel zelf doen maar verstandiger is het om dit door een makelaar of door de notaris te laten doen. Hierdoor voorkomt u nare financiële vergissingen. Om hiervan een voorbeeld te geven, op het verkopen van een parkeerplaats aan een niet mede-eigenaar binnen de vereniging van eigenaars staat vaak een hoge boete, op te leggen door de gemeente. Bedragen van € 50.000 zijn hierbij geen uitzondering.

 

Dan hebben we nog de overdrachtsbelasting als struikelblok. Een garagebox of parkeerplaats die vlak bij uw eigen woning ligt, wordt door de fiscus gezien als behorend bij de woning. Daar hoort dan een tarief voor de overdrachtsbelasting voor van 2%. Is de garagebox of parkeerplaats wat verder weg gelegen dan geldt een tarief van 6%. Zeker in de grote steden wordt tegenwoordig veel geld betaald voor een extra parkeerplaats, in Amsterdam tot wel € 100.000 euro een losse parkeerplaats op straat. Het is dan van groot belang om vooraf te weten welk belastingtarief van toepassing is. Het afspreken van het lage tarief terwijl het hoge van toepassing is, is zelfs strafbaar. Er kan dan door de fiscus een naheffingsaanslag met een boete worden opgelegd.

 

Kortom, heeft u plannen tot verkoop of aankoop van een garagebox of parkeerplaats, neem eerst contact op met ons kantoor. Wij loodsen u dan zonder (financiële) kleerscheuren door het hele traject heen.

Wie gaat scheiden, legt in het echtscheidingsconvenant de verdeling van de gemeenschappelijke boedel vast en de verevening of verrekening van de (buiten de gemeenschap vallende) pensioenrechten. Vaak bestaat de gemeenschappelijke boedel uit de echtelijke woning, soms een lijfrentepolis en zijn er ook buiten de gemeenschap vallende opgebouwde pensioenrechten. Om alles zo soepel mogelijk te laten verlopen wordt er dan wel eens voor gekozen om het huis aan de ene partner toe te delen en als compensatie daarvoor een deel van de pensioenrechten te verrekenen. De fiscus zal in dat geval het belastbaar inkomen uit werk en woning van degene die overbedeeld wordt met pensioenrechten verhogen met dat dat deel van het pensioen.

 

Als u een dergelijke verrekening van plan bent, dan is het zaak om u tevoren goed te informeren over de fiscale consequenties. Pensioenrechten vallen in civielrechtelijke zin niet in de huwelijksgemeenschap. Indien u pensioenrechten niet conform de Wet Verevening Pensioenrechten bij Scheiding (WVPS) verevent, maar anders verrekent, bijvoorbeeld door uitruilen tegen een (tot de gemeenschap behorend) woonhuis, dan kan de fiscus niet anders dan uw belastbaar inkomen verhogen met die uitkering.

 

Wilt u meer weten over het fiscaal en juridisch zo goed mogelijk afwikkelen van een echtscheiding? Bel ons voor het maken van een afspraak.

In de praktijk merken wij dat de nieuwe wetgeving nog verre van bekend is, zelfs niet bij aanstaande echtparen. Dat is jammer, aangezien er sprake kan zijn van grote financiële gevolgen bij het maken van een keuze. De nieuwe wet komt er op neer dat bij twee mensen die trouwen het bezit dat er voor het huwelijk was, privé blijft van de echtgenoot die het bezit op naam had. Alles wat vervolgens tijdens het huwelijk als inkomen wordt verdiend, wordt weer een gemeenschap van goederen. Men noemt het nieuwe stelsel dan ook een beperkte gemeenschap van goederen.

 

Het nieuwe huwelijksgoederenrecht bevat nog veel onduidelijkheden en hiaten. Zelfs de hoogleraren huwelijksgoederenrecht weten niet wat er bedoeld is met bepaalde artikelen uit deze nieuwe wet. Voor huiseigenaren die na een periode van samenwonen besluiten om met elkaar te gaan trouwen, kan de nieuwe wet grote gevolgen hebben. Als deze samenwoners al een eigen huis hebben in de verhouding 50%-50%, is er niets aan de hand en blijft de woning ook na het huwelijk half/half eigendom.

 

Vaak is er bij aankoop van de woning juist gekozen voor een andere eigendomsverhouding dan half om half, bijvoorbeeld omdat een van de partners veel meer eigen spaargeld heeft ingelegd dan de ander. Zo komt het wel voor dat samenwoners een woning op naam hebben in de verhouding van 10% voor de ene partner en 90% voor de ander partner. Als deze mensen gaan trouwen, dan regelt het nieuwe huwelijksgoederenrecht dat de woning half half eigendom wordt van beide echtgenoten. Het komt er dan op neer dat de partij die voorheen voor 90% eigenaar was door het huwelijk 40% van zijn/haar eigendom kwijt raakt. Dit is een vreemde regeling en kan alleen voorkomen worden door voor het huwelijk naar de notaris te gaan voor het laten opstellen van huwelijksvoorwaarden. Daarin kan dan worden vastgelegd dat de eigendomsverhouding blijft zoals deze voor het huwelijk ook was. Dit leidt tot veel kritiek bij juridisch deskundigen, die er op wijzen dat uit deze regeling blijkt dat de nieuwe wet slecht in elkaar zit en veel onduidelijkheden bevat.
En er zijn nog meer problemen. Bijvoorbeeld bij voorhuwelijkse schenkingen die privé blijven en waarmee gemeenschappelijk een woning wordt aangekocht. Degene die het geschonken geld voor de woning heeft aangewend, heeft een vordering op de partner. Deze vordering op de partner blijft privé. De schuld die daartegenover staat valt na huwelijk in gemeenschap.

 

Heeft u een eigen woning en trouwplannen laat u dan voor het huwelijk informeren over de juridische gevolgen, dit om later onaangename verassingen te voorkomen.

Dergelijke problemen kunnen zich voordoen als ouders bewind over de goederen van- en instelling van mentorschap over hun nog minderjarige kind aanvragen met ingang van de datum waarop deze meerderjarig al worden. Dat gaat meestal gepaard met het verzoek beide ouders vanaf die datum dan ook tot bewindvoerders en mentoren aan te stellen.

 

Beschermingsmaatregelen mogen niet verder ingrijpen in iemands zelfbeschikkingsrecht dan strikt noodzakelijk. Bovendien zou het moeten helpen bij het verbeteren van de zelfredzaamheid van de betrokken persoon. Dat iemand advies en hulp kan vragen aan ouders of derden is niet voldoende om een goede belangenbehartiging te garanderen. Dat laatste is juist ook van belang als betrokkenen niet zelf de stap neemt om hulp of advies te vragen. Als iemand niet of nog niet in staat is om zelf voor zijn of haar belangen te zorgen, dan rest geen andere mogelijkheid dan bewindvoering en/of mentorschap.

 

Bewindvoerders en mentoren zijn wel gehouden om de zelfredzaamheid van degene die zij onder hun hoede hebben, te bevorderen. De rechter verwacht dan ook periodiek rapportage om te kunnen beoordelen of de beschermende maatregelen nog moeten blijven bestaan of vervangen kunnen worden door lichtere mogelijkheden.

 

Wilt u meer weten over beschermingsmaatregelen? Bel ons voor het maken van een afspraak.

Sinds 2007 zijn er in totaal bijna 600.000 bedrijven bijgekomen, het merendeel daarvan zijn eenmanszaken. In totaal zijn er al jarenlang meer dan één miljoen eenmanszaken. Het aantal kleine bedrijven – 2-10 medewekers – daalt daarentegen al jaren, de laatste vijf jaar met ongeveer 20.000.

 

De oprichting van een eenmanszaak is vrij eenvoudig. Het is vormvrij. Dat betekent dat u geen oprichtingsakte hoeft laten maken en geen statuten nodig heeft. Wel moet u uw onderneming laten inschrijven in het Handelsregister bij de Kamer van Koophandel. Dat geldt ook voor mensen met een vrij beroep! Principe van de eenmanszaak is dat die door één persoon wordt opgericht en gedreven: door u.

 

Sinds de komst van de flex-BV zetten veel eenmanszaken hun rechtsvorm om in een flex-BV. Of dat zinvol of wenselijk is hangt af van de winst die u maakt, van de risico’s die u bijvoorbeeld in uw privé-aansprakelijkheid wilt lopen en van de juridische gevolgen op andere privéterreinen als uw gezin en familie. De omzetting van een eenmanszaak in een BV heeft fiscale gevolgen, maar ook gevolgen voor uw privé situatie.

 

Wilt u meer weten over het oprichten van een eenmanszaak of het omzetten van een eenmanszaak in een BV? Bel ons voor het maken van een afspraak.

Als u bij de notaris komt om bijvoorbeeld een testament op te maken, moet de notaris toetsen of u in staat bent om zelfstandig uw wil te uiten en de gevolgen daarvan te overzien. Zodra de notaris vermoedt dat u iets niet helemaal begrijpt of dingen vergeet, gaat hij of zij doorvragen. Als de notaris twijfelt, wordt kan een andere notaris worden ingeschakeld om in een vervolggesprek uw wilsbekwaamheid te toetsen. Vervolgens kan dan, in overleg met de klant, een gespecialiseerde arts worden gevraagd onderzoek te doen. De arts maakt dan een medische verklaring op waaruit zal blijken of de notaris de klant al dan niet wilsbekwaam is m een testament op te maken of aan te passen.

 

Als een proces van bijvoorbeeld dementie begint, hoeft er niet direct sprake te zijn van wilsonbekwaamheid. Het is dan nog heel goed mogelijk dat de gevolgen van een beslissing nog goed worden overzien. Wel is het dan verstandig om in een volmacht of een levenstestament te regelen wie uw belangen gaat behartigen als u onverhoopt wilsonbekwaam wordt. Zonder volmacht of levenstestament geeft de wet drie mogelijkheden om uw belangen te behartigen. De rechter kan dan een bewindvoerder, curator of mentor benoemen.

 

Als iemand zelf niet (meer) goed met zijn of haar geldzaken kan omgaan, kan een bewindvoerder uitkomst bieden. Die regelt alleen de financiële zaken voor degene wiens vermogen onder zijn bewind is gesteld. De bewindvoerder wordt door de kantonrechter benoemd. Dat kan op verzoek van de persoon in kwestie zelf, diens partner, familie of door de officier van justitie. De kring van verzoekers tot instelling en opheffing van de beschermingsmaatregel is uitgebreid naar anderen die daarbij belang hebben. Wie onder bewind is gesteld heeft echter nog wel degelijk iets te vertellen en bepaalt voor veel handelingen samen met de bewindvoerder of deze gedaan mogen worden.

 

Als iemand wel voor zijn financiële zaken kan zorgen, maar niet voor zijn verzorging, verpleging of op andere persoonlijke vlakken, dan kan de kantonrechter een mentor benoemen. Die geeft dan advies en neemt zoveel mogelijk in overleg met de betreffende persoon beslissingen op deze gebieden.

 

Curatele gaat veel verder dan bewind en mentorschap. Iemand die onder curatele wordt gesteld kan of mag over bijna niets meer zelf beslissen. Wil zo iemand iets kopen, huren of lenen, dan heeft hij toestemming nodig van de curator. Of iemand onder curatele gesteld wordt, beslist de rechter.

 

Wilt u meer weten over wilsbekwaamheid en wilsonbekwaamheid? Bel ons voor een afspraak.