Zo komt het voor dat er iemand tot erfgenaam in het testament is benoemd, terwijl vanwege veranderde omstandigheden al heel lang geen sprake meer is van contact tussen degene die het testament ooit opmaakte (de testateur) en de vermelde erfgenaam. Als in een dergelijk geval ook uit de tekst van het testament niet kan worden opgemaakt in welke verhouding de begunstigde tot erfgenaam wordt benoemd, of ook een duidelijke omschrijving ontbreekt van de reden van de erfstelling, kan dat reden zijn tot het vervallen verklaren van de erfstelling.
Dat bleek in een zaak die dit jaar voor de rechtbank Noord-Holland diende. Alleen de naam van de begunstigde als erfgenaam was in het testament genoemd, verder geen enkele aanwijzing. Het was daarom niet duidelijk of de testateur wel wilde dat de begunstigde onder alle omstandigheden enig erfgenaam zou zijn, bijvoorbeeld omdat beiden al jaren uit elkaar zijn of al jaren op geen enkele manier meer iets met elkaar te maken hebben gehad.
De rechter maakt in die situatie gebruik van de wettelijke bepaling dat daden of verklaringen van de testateur die niet in het testament staan, toch als bij de uitleg van het testament mogen worden gebruikt. In deze zaak leidde de rechter daaruit af dat de testateur zijn nalatenschap terecht wilde laten komen bij
degene met wie hij een hechte relatie had of die een belangrijke rol in zijn leven speelde, zakelijk dan wel privé. Dat gold na zoveel jaren niet meer voor de in het testament vermelde erfgenaam. De testateur leefde immers al jaren in een geregistreerd partnerschap met een ander. Deze laatste werd daarom door de rechter als erfgenaam beschouwd.
Wilt u dergelijke situaties voorkomen? Bel ons voor het maken van een afspraak.